بيمه سازوكاري است كه طي آن يك بيمه‌گر، بنا به ملاحظاتي تعهد مي‌كند كه زيان احتمالي يك بيمه‌گذار را در صورت وقوع يك حادثه در يك دوره زماني خاص، جبران نمايد يا خدمات مشخصي را به وي ارائه دهد؛ بنابراين، بيمه يكي از روش‌هاي مقابله با ريسك است. اما اگر همين بيمه منجر به اختلاف حقوقي شود، بهترين راه براي حل اختلاف، مراجعه به وكيل و مشاور حقوقي بيمه خواهد بود.
طي يك قرارداد بيمه، ريسك مشخصي از يك طرف قرارداد (كه بيمه گذار ناميده مي‌شود) به طرف ديگر (كه بيمه گر ناميده مي‌شود) منتقل مي‌گردد. بنا به تعريف، بيمه‌گر شخصي حقوقي است كه در مقابل دريافت حق بيمه از بيمه‌گذار، جبران خسارت يا پرداخت مبلغ مشخصي را در صورت بروز حادثه تعهد مي‌كند. در مقابل، بيمه‌گذار شخصي حقيقي يا حقوقي است كه با پرداخت حق بيمه، جان، مال يا مسووليت خود يا ديگري را تحت پوشش بيمه قرار مي‌دهد.
به موجب قانون بيمه ايران، بيمه عبارت است از قراردادي كه به موجب آن يك طرف (بيمه‌گر) تعهد مي‌كند در ازاي پرداخت وجه يا وجوهي از طرف ديگر (بيمه‌گذار) در صورت وقوع يا بروز حادثه خسارت وارده بر او را جبران نموده يا وجه معيني را بپردازد. متعهد را بيمه‌گر، طرف تعهد را بيمه‌گذار و وجهي را كه بيمه‌گذار به بيمه‌گر مي‌پردازد حق بيمه و آنچه را كه بيمه مي‌شود موضوع بيمه مي نامند.
تاريخچه
ريشه‌هاي تاريخي پيدايش
به‌طور حتم، اولين دستاوردهاي انسان در صنعت بيمه، توسط دريانوردان و بازرگانان دريايي به دست آمده است. يكي از اولين صورت‌هاي پيدايش بيمه را مي‌توان به بازرگانان چيني نسبت داد. آن‌ها دريافته بودند كه احتمال غرق يا مورد دستبرد واقع شدن همه قايق‌ها و كشتي‌هايي كه در يك روز در يك بندر تردد مي‌كنند، بسيار كم است؛ بنابراين براي جلوگيري از خطر نابودي همه سرمايه، بار و كالايشان را در چند كشتي و قايق مختلف بارگيري مي‌كردند.
بازرگانان فنيقي و بابلي، صورت پيشرفته‌تري از بيمه را آموخته بودند؛ آن‌ها براي تأمين هزينه كالا و كشتي، وام دريافت مي‌كردند. بهره وام دريافتي اين بازرگانان بيشتر از حد معمول بود و در صورتي كه كشتي بازرگان در دريا دچار توفان يا دستبرد دزدان دريايي واقع مي‌شد، وام دريافتي بازرگان بخشيده مي‌شد و به عبارت ديگر ريسك بروز حوادث غيرمترقبه براي كشتي را وام‌دهنده تقبل مي‌كرد. اختلاف بهره وام پرداختي به سفرهاي دريايي و وام‌هاي معمولي در آن دوران را مي‌توان يكي از صورت‌هاي اوليه حق بيمه در تمدن‌هاي باستان تلقي نمود. اين سازوكار بعدها به يونان و در قرون وسطي به ايتاليا رفت و به روشي مرسوم براي مبادلات دريايي در بندرهاي مختلف ايتاليا مانند ونيز، لمباردي و جنوآ مبدل شد. قديمي‌ترين گزارش مكتوبي كه از قراردادهاي بيمه دريايي وجود دارد نيز مربوط به يك كشتي ايتاليايي است كه در سال ۱۳۴۷ ميلادي در جنوآ به ثبت رسيده‌است.
منبع: https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%DB%8C%D9%85%D9%87
یکشنبه ۱۳ آذر ۰۱ ۱۲:۴۵ ۳۲ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است